O książce: 2017 / Władimir i Wiera Nabokov żyli razem przez ponad pięćdziesiąt lat - dla świata literackiego jest to niesamowity przykład szczęśliwego małżeństwa. Rzadko rozstawali się na długo, a mimo to w archiwum rodzinnym zachowało się ponad trzysta listów Władimira Nabokowa do żony z lat 1923–1975. Jeden z najlepszych prozaików XX wieku, błyskotliwy, ironiczny Nabokov pojawia się w tej książce jako łagodny i kochający mąż. „...Ty i ja jesteśmy bardzo wyjątkowi; Nikt nie zna takich cudów jak my i nikt ich nie kocha tak jak my” – napisał Nabokov w 1924 roku. Wiera Jewsiewna była jego muzą i pierwszą czytelniczką, maszynistką i sekretarką, a po śmierci pisarza stała się kustoszką jego dziedzictwa. Po raz pierwszy publikowane są w całości Listy Nabokowa do żony w języku oryginalnym. Zdecydowana większość z nich pochodzi z lat 1923–1939 (czyli okresu emigracji przed wyjazdem do Ameryki), a mamy przed sobą epistolarny autoportret młodego Nabokowa: jego najbliższe otoczenie i znajomi, sympatie i reakcje literackie na krytykę, spędzanie wolnego czasu, codzienne preferencje, plany na przyszłość itp. Jednak w listach z kolejnych lat niezmieniona pozostaje miłość i szacunek Nabokowa do żony, która dzieliła z nim zarówno próby, jak i chwałę.